‘We hebben het helemaal verkeerd gedaan,’ zei Harko op een avond ineens. Hij zag er moe uit. Geen wonder, het was de tijd van de jaarrekeningen. Overwerk, vergaderen, reizen.

‘Waar heb je het over, schat?’ vroeg Evelien.

‘Nou, met de kinderen,’ zei hij.

‘Ooh,’ zei Evelien. Als hij zei dat zij het verkeerd hadden gedaan, bedoelde hij dat zij het verkeerd had gedaan. Zoveel tijd had hij nou ook weer niet in de opvoeding gestoken, zeg maar gerust: nauwelijks tijd. Altijd maar werken, werken.

‘Ik zat vanochtend in de auto,’ ging hij verder, ‘en op de radio was iemand die haarfijn uitlegde waarom het niet goed is dat pubers hun eigen tv op hun kamer hebben.’

Regina en Julia hadden allebei hun eigen televisie. Al jaren. Dat was wel zo makkelijk. De een wilde naar De Wereld Draait Door kijken en de ander naar Onderweg naar Morgen. Of de een naar America’s Next Topmodel en de ander naar De Gouden Kooi. En zelfs als die programma’s niet op hetzelfde moment werden uitgezonden, konden ze er...