Evelien ging met lood in haar schoenen de stad in. Ze was bang dat ze opnieuw Siep tegen het lijf zou lopen. De gewezen zwerver uit Dokkum had het op haar voorzien. Dat gevoel had ze. Hij wilde voortdurend koffie met haar drinken, zijn levensverhaal aan haar vertellen en opscheppen over zijn roman. Het was om gek van te worden. Wat deed je aan zoiets? Straks stond hij nog bij haar voor de deur. Hij wist waar ze woonde, hij was er eerder geweest. Maar ze kwam hem niet tegen.

Het was een koude middag. Sinterklaas en kerst hingen al zwaar in de lucht. Het was een gezelligheid waar Evelien zo langzamerhand een hekel aan had. Ze kon toch niet de enige zijn die dat had. Op de radio hoorde je alleen maar dat er steeds meer pintransacties werden gedaan, 332 transacties per seconde tussen drie en half vier op zaterdagmiddag. Waarom onthield ze zoiets? ‘Laat u niet verslaan door de crisis, sla terug!’ Ook zoiets.

Wel fascinerend, die crisis. Evelien had nog nooit zo veel economisch nieuws...