‘Mooie schoenen,’ fluisterde Harko in haar oor. Ze stonden stil bij een etalage in de Rue d’Antibes – nog steeds in Cannes. Hun katers hadden ze bestreden met een goed ontbijt, en allebei een glaasje champagne. Evelien voelde zich nog steeds niet helemaal in orde, maar goed, ze ging er iets van maken vandaag. Om een lang weekend naar de Côtes d’Azur te gaan en alleen maar in bed te liggen, dat kon natuurlijk niet. En dus waren ze op pad – wandelkaart mee, foto­toestel mee, de toerist spelen. En wat deed een toerist? Precies: shoppen.

‘Welke?’ vroeg ze.

De etalage stond vol schoenen. Prachtige schoenen, inderdaad. Maar voor schoenen moest je in de stemming zijn. Welke stemming eigenlijk? Om te beginnen moest je alleen zijn. Schoenen kopen met z’n tweeën, nee, dat was het niet. Je moest ook ontevreden zijn, eigenlijk, en nieuwe schoenen gingen daar wat aan doen. Niet echt natuurlijk, maar lang genoeg.

‘Die blauwe,’ ging Harko door – en hij wees naar...