Het boottochtje voor Sylvia’s verjaardag eindigde in een drama. Sjoerd liet de boot langzaam door de grachten varen en uiteindelijk kwamen ze op het IJ uit. Daar kozen ze koers in de richting van een trendy restaurant dat Evelien niet kende: Onassis. Sjoerd had het terras afgehuurd en al zijn vrienden uitgenodigd. Háár vrienden en vriendinnen was hij vergeten. Toen de boot aanlegde en Sylvia het loungende volk op de banken herkende, stond het huilen haar nader dan het lachen. Er werd nog gezongen ook: lang zal ze leven.

Evelien keek Harko aan. De kinderen sprongen aan wal, Sjoerd hielp Sylvia van boord. ‘Slecht nieuws,’ mompelde Harko.

‘Denk ik ook,’ zei Evelien. Ze realiseerde zich ineens dat het best lang geleden was dat Hark en zij het zo met elkaar eens waren. Hij sprong op de wal en gaf haar een hand om haar van boord te helpen. ‘Doorbijten schat,’ zei hij, ‘en over een uurtje nemen we een taxi naar huis.’ Ze gaf hem een zoen.

Het gezelschap bestond uit een...