Het Majorana-deeltje

Het nieuws verspreidde zich via de persbureaus: de bouw van een mega-supercomputer waarmee je de huidige energie-, milieu- en gezondheidsproblemen kunt oplossen, was niet langer science fiction. Oorzaak: Leo Kouwenhovens presentatie op 27 februari 2012 in Boston van zijn ontdekking van het Majorana-deeltje.

Twee maanden eerder, december 2011, reden twee mannen van eind veertig lachend en joelend over Highway 1, tussen Santa Barbara en Los Angeles. Links de heuvels van Californië, rechts de Pacific, op de achtergrond een rechthoekig grijs gebouw tussen hoge palmbomen met stammen recht als potloden. Aan het stuur Leo Kouwenhoven, naast hem vriend én concurrent Charles Marcus. Twee van ’s werelds beste mannen op het gebied van de nanotechnologie, meesters van superdunne draadjes en extreem kleine schakelingen.

‘We waren euforisch,’ zegt Kouwenhoven, een jongensachtige professor met de scherpe blik van een valk. Ik spreek hem in april van dit jaar in zijn kamer...