Design

Ik wil me niet opwerpen als moraalridder voor de Nederlandse samenleving, maar sommige situaties zijn zo irritant dat ik er toch aandacht aan moet besteden.

Mobiel bellen in de openbare ruimte laat ik voor wat het is. Geluidsoverlast van te goedkope én slechte iPod-achtige koptelefoontjes sla ik ook over. Wat me echter nooit met rust laat, is de overlast van eten op straat. En dan de straat in de ruime zin van het woord, de openbare ruimte.

Een bruin boterhammetje met kaas of een stokbrood met sla valt buiten de irritatiezone. Het gaat om warm, snackachtig eten waar een enorme walm en een ellendige geur door worden verspreid. Het verbaast me dat mensen met zo’n ‘maaltijd’ zomaar een treincoupé in durven lopen, of dat groepjes mensen in verloren hoeken van winkelgebieden schaamteloos met hun snack in de weer kunnen zijn. Zien ze dan nooit de duiven op de Lijnbaan of de Dam die door het mee-eten van ongezond gemaksvoedsel bijna uit elkaar vallen van ellende?

Als het er...