Beschouwing / De nieuwe coetzee

De ‘nieuwe Coetzee’ wordt allengs meer een evenement. Ook ditmaal heeft Uitgeverij Cossee trots de wereldprimeur van de nieuwe roman van de Nobelprijswinnaar. Wat dat precies behelst, is onduidelijk – naar alle waarschijnlijkheid is de wereldprimeur ook geen concept dat in het wereldbeeld van Coetzee past. De suggestie van snelheid, van de eerste te zijn – van wat? en wie zijn dan de grote verliezers? – staat nogal haaks op de bezonken, teruggetrokken attitude die Coetzee zo zeer kenmerkt. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat Coetzee zich bij het horen van het woord ‘wereldprimeur’ hoofdschuddend zou afwenden, of zou schuddebuiken van het lachen om al het lawaai dat zich in dat ene woord samenbalt. Het is deze gang van de wereld die Coetzee, zo blijkt uit zijn werk, steeds hartgrondiger is gaan verfoeien. In het lawaai van de wereld gaan alle verschillen teloor, alles wordt een brij, alles kan ook worden uitgevent, zelfs de...