Klassiekers

Bladerend in de concordantie van Trommius, kwam ik er als kind achter dat in de Bijbel vlinders niet voorkomen. Daar verbaasde ik mij over. De Bijbel bestreek toch het hele leven? Waarom ontbraken daarin dan de mooiste, teerste, meest fragiele schepsels op aarde? Was God er dan niet trots op dat hij zulke schitterende creaties had vervaardigd?

In het werk van Vladimir Nabokov is het precies andersom. Daarin ontbreekt nagenoeg de hele dierenwereld, maar vlinders vind je in overvloed, door het hele oeuvre heen, en op de meest onverwachte plaatsen. Al die vlinders symboliseren dat Nabokov zijn leven lang in het, om met Kierkegaard te spreken, esthetische stadium verkeerde. Dat is hem niet overal in dank afgenomen. In 1984 dineerde ik in Zweden met mijn uitgever met de leden van de jury van de Nobelprijs voor Letterkunde. Stuk voor stuk stokoude mannen, met de 78-jarige Artur Lundkvist als onbetwist leider van het gezelschap. Ongevraagd wierp ik de krasse knarren voor de...