Ellen ten Damme: ‘Als kind voelde ik me zwaar gediscrimineerd, ik vond dat meisjes achtergesteld werden. Ik was altijd sterker dan jongens, hield ervan te vechten met de vriendjes van mijn broer. Ik kon alles: turnen, voetballen, in bomen klimmen. Meisjes vond ik maar voorzichtig, een beetje tuttig. Eigenlijk ontdekte ik toen ik zestien was dat ik – helaas – zelf ook een meisje was. Mannen gingen me op m’n uiterlijk aanspreken.’