Fotodocument / Dwangneurotische moeder

‘Dear mummy, je geeft me het gevoel dat ik een stuk vuil ben. Waarom doe je dat nou?’ Deze woorden schreef de Britse Leonie Purchas in een wanhopige brief aan haar moeder toen ze nog geen achttien was. ‘Een stuk vuil’ bedoelde ze letterlijk. Moeder Bron knuffelde haar kinderen nooit uit angst smerig te worden, of, omgekeerd, haar kroost vies te maken. ‘Toen merkte ik voor het eerst echt dat er iets mis was met mijn moeder. Eerder viel me wel op dat ze achterlijk vaak haar handen waste en dat ze niet helemaal gelukkig was, maar toen ze me nooit meer aanraakte, wist ik: dit zit niet goed.’

Ook broertje Jake had daar last van. ‘Er was een tijd dat ik me net een kraker voelde in ons eigen huis,’ vertelde hij zijn zus. ‘Omdat mamma niet wilde dat ik in een vies bed zou slapen, moest ik telkens een andere slaapplaats in het huis veroveren. Op de bank, de grond, het logeerbed, ik heb overal geslapen. Net kamperen, maar dan met een dak boven je...