Het heeft een paar decennia geduurd, maar de elite heeft Joop van den Ende in het hart gesloten. Terecht.

De Britse krant The Financial Times kent de alleraardigste rubriek ‘How to give it’, waarin mensen onbekommerd vertellen aan welke fraaie doelen ze een deel van hun vermogen spenderen. Zoiets zou hier te lande ondenkbaar zijn. Vraag maar aan Joop van den Ende.

Hoeveel miljoenen hij sinds 2001 ook stak in zijn VandenEnde Foundation, hij bleef ‘de koopman in illusies’, werd weggehoond als ‘Neerlands culturele suikeroom’. Kamerleden insinueerden dat het hem uitsluitend te doen was om ‘de krenten in de pap’, kunstjournalisten schamperden dat hij zó vreselijk graag bij ‘de artiesten’ wilde horen dat ‘hij zich hunnentwille nog tot bagagedrager zou verlagen’. Ook columnisten maakten zich vrolijk over de ‘mediatycoon’ die met zijn geldsmijterij alleen maar in het gevlij wilde komen bij de intelligentsia.

Zijn eigen – alleszins respectabele – motivatie dat ‘vermogende mensen zich...