De Britten waren er altijd goed in. Misschien vanwege dat kostschoolverleden van ze, waarin vooral de mannelijke seksualiteit nogal werd gemaltraiteerd. Het is me in het verleden wel overkomen dat ik aan een diner zat en met een Engelsman in gesprek raakte, waarna weer iemand anders me in mijn oor fluisterde: ‘Je moet wel weten, that fellow is eigenlijk homoseksueel.’

Man was altijd getrouwd, 2,3 kinderen plus Yorkshire-terriër.

‘Eigenlijk homoseksueel’ – dat is zo ongeveer wel de minst interessante aller constateringen. Of zo iemand handelt ernaar en er valt eventueel werk van te maken, of hij doet dat niet, en dan is er verder ook niets aan de hand.

Toch is dat ‘eigenlijk’ de laatste jaren aan een enorme opmars begonnen – ons maatschappelijk debat wordt er sinds 2000 door beheerst.

Pim Fortuyn, de man die weemoed in mij wekt nu ik Geert Wilders heb leren kennen, was nog bang dat de moslims in Nederland ‘eigenlijk’ een vijfde colonne vormden, die erop uit was de samenleving...