Lezers lekken hun geheimen

Vrijdagmiddagborrel

Ik draai op mijn kruk en schenk nog een glas in. We hebben het over hoe snel de tijd gaat, als je ouder wordt. Nine-eleven, is dat echt al bijna tien jaar geleden? Het gesprek gaat over in wat ieders eerste herinnering is aan een gebeurtenis van wereldformaat. Waar je was toen Fortuyn neergeschoten werd. Waar je was met Theo. En toen Diana stierf, in die tunnel. Ik zeg het hardop (heb ik dat echt gezegd?): ‘Ik zat op de achterbank van een Amsterdamse taxi. De radio stond aan, en toen hoorden we het, van Diana.’ Niemand slaat er acht op. Iedereen gaat op in zijn eigen herinneringen. En ik frummel aan het pootje van mijn wijnglas en wens me de woorden terug in mijn mond, omdat ze de deur opendoen naar de herinnering aan een taxirit die er een was van vele. Een taxirit met de meisjes, in Amsterdam. De meisjes die opgehaald werden door Peter, bij de diverse hotels. Als Peter er al stond en jij was er nog niet, werd er naar boven gebeld. Om...