Economie

Maar liefst 90 procent van de bevolking vindt Nederlanders te egocentrisch, memoriseerde Paul Schnabel bij zijn afscheid van het Sociaal Cultureel Planbureau.

Zijn we echt zo op onszelf gericht? De Volkskrant opende afgelopen vrijdag in elk geval met een prachtig voorbeeld: dyslexie. Vijf jaar geleden moest de school of de ouder zelf de portemonnee trekken wanneer een kind begeleiding nodig had bij het leren lezen. Maar in 2009 besloot de overheid de behandeling van ernstig dyslectische kinderen op te nemen in het basispakket. Ineens was het ‘verzekerde zorg’ en dus – in de ogen van ons egocentrische Nederlanders – gratis! En o, wat houden we van gratis. Dyslectische kinderen waren ineens overal. Duizenden bezorgde ouders en docenten lieten kinderen testen om vervolgens te profiteren van de gratis behandeling. De verzekeraar betaalde.

En betaalde. En betaalde. Vanaf het moment dat dyslexie verzekerde zorg werd, stegen de kosten met 140 procent per jaar, zo...