Russische kluizenaars

Maandenlang trok fotograaf Da-nila Tkachenko door uitgestrekte wouden, moerassen en gebergten. Van diep in Siberië tot aan het Oeralgebergte spoorde hij hen op: kluizenaars, mannen die op zekere dag kozen voor de wildernis als hun enige gezelschap. Vaak hielpen naburige dorpsbewoners de fotograaf op weg. Vanaf de rivier zou het nog twintig kilometer naar het oosten zijn, daar ergens hadden ze ‘de zonderling’ voor het laatst gezien. Soms slaagde Tkachenko er ook na uren struinen niet in om de kluizenaar te vinden, dan weer postte hij een dag bij een verlaten hut. Vermoedelijk hield de bewoner zich dan schuil in het woud, wachtend tot de indringer eindelijk zou opkrassen. Maar de meeste kluizenaars stonden, ook tot zijn eigen verbazing, wel open voor bezoek. Misschien omdat hij zelf een wat zonderling figuur is, grinnikt Tkachenko, aan de telefoon vanuit Moskou. Vaak bleef hij een paar uur. Met wie niet wilde praten, communiceerde hij via briefjes. En...