President Obama geldt in Amerika als een formele, beetje afstandelijke man. Academisch, breedsprakig, nooit eens die losse omgang die de officieuze eerste zwarte president van Amerika kenmerkte (Bill Clinton). En dan zie ik Barack Obama een ferme handdruk geven, zo ergens tussen een hand en een high five in, ik zie hoe hij trapjes beklimt die naar podia leiden, als was hij net olympisch kampioen geworden in het basketballen, en ik kijk mijn Neder­land­se ogen uit. Als dit formeel is, hoe willen we dan het gedrag van de door mij gewaardeerde Haersma Buma omschrijven? Van Barroso, om het Europees te houden?

President Obama is afstandelijk, gerekend naar de maatstaven voor zwarte of gekleurde mannen. Hij lacht niet voortdurend, zijn gezicht staat vaak ernstig, maar hij ziet er zelden echt boos of agressief uit – en dat laatste zijn we gaan waarderen als de authentieke zwarte blik. Obama heeft kortom weinig last van de stereotypen die zijn huidskleur aankleven – en ik heb dat...