Mark Strand (1934): Ameri­kaans Poet Laureate, Pulitzer Prize en nog een trosje onderscheidingen meer, maar moeten we hem kennen? Kennelijk wel, want in de redactie en vertaling van het literaire paar Esther Jansma en Wiljan van den Akker verscheen een keuze uit zijn werk, Gedichten eten, die qua uitvoering onverbiddelijk doet denken aan de grensverleggende introductiebundels van Fernando Pessoa en Drummond de Andrade.

Strand is een van die Amerikaanse dichters die zich losmaakte van de overheersende Amerikaanse traditie van retorische, rationele dichtkunst. Hij zocht het daarentegen bij het surrealisme uit Spaanstalige hoek, vertaalde Mexicaanse poëzie en het werk van Rafael Alberti, laafde zich aan Borges. Maar wie vervolgens ondoordringbare, associatieve poëzie verwacht komt bedrogen uit. Strands werk oogt eenvoudig en transparant, maar wat hij erin te zeggen heeft is ontwrichtend. Hij twijfelt eindeloos, tast de randen van de perceptie af, schrijft tenslotte melancholische...