Uit protest een biertje drinken op het terras? Daar hoeven we heus geen schouderklopje voor. Doorgaan met het dagelijks leven doen we toch wel, gedreven door ‘vaderlandsliefde’ of niet.

Toen ik van de week onder het Rijksmuseum door fietste, schoot me door het hoofd: waarom eigenlijk niet hier? Als een concertzaal, een voetbalstadion en een aantal willekeurige terrassen en restaurants het doelwit geweest zijn van terroristen, komt alles in aanmerking. Ik zag de explosie voor me. Het gebouw uit elkaar gespat, gefragmenteerde lichamen van toeristen en de brandende Rembrandts. Ongetwijfeld werden andere mensen in en om het museum door dezelfde gedachte bekropen, net als al die honderdduizenden die de trein namen, in een bioscoopzaal zaten of boodschappen deden op de markt: waarom eigenlijk niet hier?

Diffuse angst zaaien is precies de bedoeling van aanslagplegers. Tegelijk heerst overal hetzelfde geruststellende gewemel van altijd. Ook in Parijs een paar dagen later zaten de...