19-04-2008

Egypte is geen land, maar een rivier. Desondanks is het moeilijk voor te stellen dat Kaïro hier op deze plek is vanwege die rivier. In de stad lijkt de Nijl eerder een obstakel dan een geschenk. Een rokende massa van rubber en staal perst zich dag en nacht luid toeterend over haar bruggen. Bruggen die altijd te smal zullen zijn.

Ondertussen stroomt de Nijl door Kaïro met de snelheid van een wandelaar. Ze ziet de mensen die naar haar kijken niet. De nieuwe hoteltorens die als een wand haar oevers bevolken zouden er net zo goed niet kunnen staan. Zelfs de auto’s op de bruggen die maar enkele meters boven haar voorbij schuiven merkt ze niet op. Ze kijkt niet op of om, ze stroomt gewoon door alsof ze zelf geen mening heeft.

Dat is niet altijd zo geweest. Stroomopwaarts hebben ze haar armen en benen vastgezet. Nu is ze veroordeeld om als een getemd dier voorbij te glijden. Geen kunstjes of verrassingen meer, dit is het, dag in dag uit.

De Nijl in Kaïro is op een enkele...