Culturele toe-eigening laat woorden van betekenis voortleven. Zelfs als we de bedenkers niet kennen, zorgen we ervoor dat het verhaal verteld en verspreid wordt.

Vaak als het over culturele toe-eigening gaat – en dat gaat het vaak – denk ik aan de mafioso. Of beter gezegd: aan het beeld van de Italiaanse mafioso, dat Hollywood zich lang geleden al enorm heeft toegeëigend. Vervolgens reisde dat verhollywoodiaanste beeld weer naar Italië, waar het doodleuk werd teruggeëigend. Na Coppola’s The Godfather dook opeens het woord padrino – de letterlijke vertaling van godfather – op in de Italiaanse film. Zelfs in Italiaanse misdaadorganisaties gingen ze ermee aan de haal, zoals journalist Roberto Saviano beschrijft in Gomorra, zijn boek over de Napolitaanse camorra.

Zonder de mafioso te romantiseren, en zonder zogeheten misappropriation te bagatelliseren: er zit wel iets romantisch in die constante culturele uitwisseling over en weer. In hoe woorden, beelden en trekjes...