Media

Zeker, ook managers, huisartsen en notarissen stellen hun herinneringen te boek. Talloze uitgeverijtjes leven tegenwoordig zelfs van zulke manuscripten. Maar de neiging om aan het schrijven te slaan, lijkt bij journalisten extra sterk. Zij kunnen immers precies het instrument gebruiken waarmee ze toch al hun boterham verdienden: de vaardige pen. Wat is er verleidelijker?

Recentelijk verschenen er minstens drie boeken op de markt van journalisten die de wederwaardigheden van een journalist beschrijven. Joris van Casteren kwam met Het zusje van de bruid, Anil Ramdas met Badal en Ben Haveman publiceerde Alles voor de dakgoot. Alle drie bieden ze elk op eigen wijze een alleraardigst inkijkje in het verslaggeversbestaan. En alle drie zijn het sleutelromans – al noemt Van Casteren zelf zijn boek een ‘relaas’, waarbij hij benadrukt dat het zijn hoogstpersoonlijke versie van de werkelijkheid betreft (‘Andere betrokkenen hebben misschien andere herinneringen en belevingen’).

Uiteraard...