Buitenland

W ie een net bevrijde stad binnenrijdt, kan toch nog maar beter behoedzaam opereren. Degenen die er jarenlang voor zorgden dat er geen vrijheid is, moeten nog ergens zijn, verstopt tussen al die opgeluchte inwoners. Ik kijk dan ook enigszins bezorgd naar de mannen die mijn auto insluiten in het centrum van de Oost-Libische stad Benghazi. Na een snelle nachtelijke rit ben ik daar als een van de eerste internationale journalisten gearriveerd. De mannen turen naar binnen. Even denk ik dat het dezelfde blikken zijn die ik een paar weken eerder in Caïro kreeg van Mubarak-aanhangers: ‘Ben je een westerse journalist? Wegwezen en snel een beetje,’ was dan de reactie. Als je geluk had. Vaak werd er meteen geschopt en geslagen. Maar de starende Libiërs hebben een ander welkom in gedachten. Al slaan ze mij wel. Op mijn schouders. Ze applaudisseren zelfs als ik vertel dat ik uit Nederland kom. ‘Allah Akbar. God is groot.’

Die leus en het applaus worden overgenomen door de hele...