Zes jaar geleden zagen we de kwestie-Oekraïne als een restant van de Koude Oorlog. George Bush jr. bood het grensland op een NAVO-top in Boekarest het lidmaatschap van het westelijk bondgenootschap aan. Frankrijk en Duitsland lagen dwars, dus Rusland hoefde zich daar niet eens heel druk om te maken. Dat deed het wel, want niet ten onrechte beriep het zich op een belofte van Bill Clinton dat de NAVO na afloop van de Koude Oorlog niet naar het oosten zou opschuiven. Maar ja, dingen veranderen, en erg geheugenvast waren de Russen ook niet altijd, dus… enzovoort. Vier maanden later nam Poetin wraak door een ander kandidaat-NAVO-lid, Georgië, een lesje te leren op het slagveld.

Vier jaar geleden zagen we de kwestie-Oekraïne als een stukje Poetindoctrine. Poetin had de gaskraan naar Kiev al twee keer dichtgedraaid, nu kon de afperswinst geconsolideerd worden. Janoekovitsj won de presidentsverkiezingen en gaf in ruil voor een lage gasprijs de Russen tot 2042 toegang tot marinebasis...