‘Het begon niet erg romantisch. Ik studeerde aan de fotoacademie, ik moest een reportage maken om te oefenen. Ik koos als onderwerp de Roma-gemeenschap in Turijn. Ik kom uit Turijn, ik kende de zigeuners, bedelend bij het stoplicht of schoenen poetsend in het centrum. Ik had eigenlijk geen benul waar ze woonden en hoe ze leefden, dus besloot ik een aantal van hun kampen te bezoeken en daar een verhaal van te maken. Dat viel niet mee – de bewoners zaten niet te wachten op zo’n studentje met een te grote lens.
De enige die me welwillend begroette, was de grootmoeder van Sabrina, Sabina. We raakten aan de praat, ze vertelde mij over haar leven. Ze kwam uit Roemenië. Na de val van Ceaușescu was ze langzaam maar zeker alles kwijtgeraakt: eerst haar baan, toen haar huis. Ze had een broer hier, in Turijn, die haar zei dat het in Italië...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.