Mei 1945: het rood wit en blauw hangt verfomfaaid en verregend, want de vrijheid is gekomen en de vlag hangt weken lang uit. De vrijheid veroudert nooit, haar symbolen wel. Eerst lang nadat de vlaggen weer zijn ingehaald ontdekt een volk, dat vrijheid een geschenk met verplichtingen is, een ruimte die gevuld moet worden met onze energie en doelbewuste wil. In Mei overheerst nog de vreemdheid van het ontwaken na een diepe slaap: ieder verwacht meer dan er is. Er komt geen paradijs, wel biscuits en vlees in blik. De BS verovert de straat en kaalgeschoren meiden demonstreren de overmaat aan energie, waarmee het verraad wordt ingerekend. Er zijn vertrouwensmannen en officiële afkondigingen; men vergelijkt met 1813. Maar in plaats van adellijke namen is er de radio en wettige souvereinen arriveren thans per vliegmachine in plaats van per sloep. Er is van alles dooreen, honger en chocolade, terugkeer en definitief gemis. NSB’ers achter de tralies en Grüne Polizei met het geweer in...