<div class="lead">
Elke moordzuchtige psychopaat die zijn droomwens in vervulling laat gaan, kan zich dankzij IS beroepen op een deftig argument.
</div>
De eerste keer eten bij mensen die je niet goed kent. Gast en gastheer, ieder met een nauw omschreven rol. Natuurlijk eet je alles wat op tafel komt, ook die fijne selectie van schimmelkazen, die voor mij het equivalent vertegenwoordigen van een uitgeserveerde drol. In Amerika ben ik ermee begonnen. Zeuren dat je iets niet belieft, is onbeleefd. Ik zei dus met een vroom gezicht: ‘Dit mag ik niet eten van mijn geloof.’ Meteen is er begrip en het volste respect. Een enkeling durft nog te vragen wat dat geloof dan wel behelst, maar de meeste mensen accepteren stilzwijgend dat het hier om een heilig gebod gaat, en dat elk vraagteken volkomen misplaatst is. Met een beroep op het geloof kun je dus een fantastische excuusmachine in werking stellen.
Even een sprongetje. Ik twijfel er niet aan dat Syed Farook en zijn vrouw Tashfeen Malik, die vorige week in San Bernardino, Californië, veertien mensen neerschoten, zichzelf voor zeer vrome moslims hielden. Er was ruzie geweest op een bedrijfspartijtje, dat Farook kwaad had verlaten om later terug te keren met Malik en machinegeweren. We kennen inmiddels het resultaat. Naderhand werd een verklaring gevonden waarin een van de daders trouw zweert aan IS. Later verkondigde het radioprogramma van de religieuze Staatsterreur dat de twee Amerikanen inderdaad hadden gehandeld uit hun islamitisch-terroristische naam. ‘Allah zij geprezen. Wij vragen om hen te accepteren als martelaars.’ Het meest waarschijnlijk is toch dat ze daar in Raqqa voordien geen weet hadden van het bestaan van Farook of Malik. Dat er in allerijl een ideologische strik is gebonden om dit terreurcadeautje uit het buitenland; en dat het idee van internationale handlangers, die overal ter wereld toe kunnen slaan, onweerstaanbaar is.
<q class="pull-right">Mij is het altijd een raadsel waarom mensen juist voor de islam kiezen.</q>Het is in het algemeen heel verstandig moslims op hun woord te geloven wanneer zij zeggen dat zij doden omdat de islam dat vraagt. Maar het is ook goed in je achterhoofd te houden dat elke moordzuchtige psychopaat die zijn geheime droomwens in vervulling laat gaan, zich nu kan beroepen op een heel deftig argument. Verkrachtingen, slachtingen, martelpraktijken, het hele repertoire waar een bepaald type mens gewoon lol aan beleeft, kan nu worden gelegitimeerd met een PS’je: het was het Geloof. Het staat zoveel achtenswaardiger dan toe te moeten geven: ik ga bij het minste of geringste zo over de rooie dat ik uit pure frustratie alles en iedereen wil neerknallen. IS zal nog vaak gebruikt worden als het ultieme alternatief voor de meer geaccepteerde dooddoeners als slechte jeugd/uitsluiting/discriminatie/geen stageplaats. Nu hoor ik, terwijl ik dit schrijf, dat in Londen een man in de metro met een mes om zich heen heeft gestoken en ook weer een visitekaartje heeft achtergelaten: ‘Dit is voor Syrië, jullie bloed zal vloeien.’ Bedenk dat het dertien jaar geleden ‘Afghanistan’ was geweest, dat ‘Israël’ altijd aannemelijk klinkt, en dat zo’n man vooral van messen en van bloed houdt. Nogmaals: geloof de daders op hun woord, maar vergeet nooit dat de daad zelf hun het meeste plezier verschaft.
In het vorige nummer van VN stond de fotoreportage van Marjolein Busstra over de Amsterdamse Carla (61) die zich tot de islam heeft bekeerd. Mij is het altijd een raadsel waarom mensen, gesteld al dat ze een vrije keuze hebben, juist voor de islam kiezen (ik laat de soefi-variant er nu even buiten). Carla heeft me iets geleerd: ‘Vooral het feit dat het niet alleen een geloof is maar ook een levensstijl’ sprak haar aan. Aha, een echt regiem dat gevolgd moet worden, het gezever over halal/haram, een vullend dag- en nachtprogramma zogezegd, en nooit meer individuele twijfels, want altijd een Dwingende Regisseur bij de hand. Onderwerping en volledige overgave.
Mij lijkt dat juist de hel.

Gerelateerd