Non-fictie / De maakbare man

Een neonaat ligt in zijn wieg. Hij heeft er geen benul van dat die wieg is volgehangen met prullaria die totaal niet bij hem past, en dat de kleur van zijn truitje een verkeerde betekenis heeft. Maar hij heeft het gevoeld vanaf de eerste minuut en hij fronst. Ook als hij zijn naam hoort uitspreken, fronst hij diep. Dan zet hij het op een krijsen.

Ik weet niet waar dit beeld vandaan komt, maar sinds ik De maakbare man van Maxim Februari heb gelezen, zweeft het constant voor mijn geestesoog met een eindeloze sleep vragen in zijn kielzog. Een goed boek dus. Het zet de hele wereld vakkundig op zijn kop.

Vrouwenliteratuur

Toen in 1989 De zonen van het uitzicht verscheen, het debuut van M. Februari waarin de Griekse god Hermaphroditus centraal staat, kreeg ik het onmiddellijk aan de stok met Kees Fens die deze fraaie roman wegzette als ‘hoge-hakkenproza’. Je moet maar durven. Met geen mogelijkheid kon ik hem aan het verstand brengen dat zo’n...