Een van de mooiste essays in Wessel te Gussinklo’s rijkgeschakeerde essaybundel Vijf sterren voor de gaarkeuken gaat over de door hem bewonderde schrijver S. Vestdijk, én over hemzelf. Die dubbelslag was natuurlijk al af te lezen aan de titel: ‘Simon Vestdijk, ikzelf en de baldadigheid’. Het essay begint kalmpjes met een vertoog over baldadigheid – het speels overschrijden der grenzen, puur gericht op dat gedrag zelf. Baldadigheid is al een uiterst originele invalshoek, die ik niet zo uitgelicht ken in de Vestdijkkunde. Daarna volgt de herinnering aan zijn eerste kennismaking met Vestdijks oeuvre; te vroeg, want ‘voor Vestdijk had ik te weinig geleefd en ervaren’. De tweede kwam op rijpere leeftijd, die waarop je oog hebt voor de complexiteit en de ambiguïteit van Vestdijks proza. ‘Sartre en Camus hadden het over hoe je moet leven. Het zijn...
Twee Te Gussinklo’s leren we in zijn essaybundel kennen: de empatische bewonderaar en de rigide, prikkelende doordenker.
Wil je dit verhaal verder lezen?
Wil je dit verhaal verder lezen?
Sluit je aan bij Vrij Nederland. Ons journalistieke werk krijgt pas waarde als we jou erbij betrekken. Daarom is jouw lidmaatschap niet zomaar een transactie. Je maakt ons werk ermee mogelijk, en je steunt met jouw deelname onze missie.
Onze verhalen zijn voor jouw verdieping
Lees artikelen vanuit verschillende invalshoeken
Ontwikkel je eigen perspectief
Om onze journalistiek te beschermen kun je Vrij Nederland niet incognito lezen.
Om onze journalistiek te beschermen kun je Vrij Nederland niet incognito lezen.
Sluit je aan bij Vrij Nederland. Ons journalistieke werk krijgt pas waarde als we jou erbij betrekken. Daarom is jouw lidmaatschap niet zomaar een transactie. Je maakt ons werk ermee mogelijk, en je steunt met jouw deelname onze missie.
Onze verhalen zijn voor jouw verdieping
Lees artikelen vanuit verschillende invalshoeken
Ontwikkel je eigen perspectief
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.