Interview Beppe Grillo

Het is de warmste aprildag sinds driehonderd jaar in Milaan. Het Domplein baadt in het zonlicht en het lijkt alsof de kathedraal, die reusachtige witte ijstaart, elk moment kan gaan smelten. Modieuze jongeren en toeristen wandelen er met een ijshoorn in de ene en een shopping bag in de andere hand, terwijl een zuchtje wind met hun luchtige kleren speelt.

Een paar keienstraatjes verder, voorbij het beroemde theater La Scala, vindt op dat moment in de bedompte kelder van een hotel een bijeenkomst plaats van zo’n honderd twintigers en dertigers. Geen zon of mode voor hen, maar revolutie! ‘Italië heeft jullie nodig,’ schettert een bekende stem. ‘Dus: smile! Alsof je leven ervan afhangt.’ De groep poseert voor de foto, breed lachend om de grappen van komiek Beppe Grillo, die zelf buiten beeld blijft. ‘Moet ik ook op de foto? Ma vaffanculo!’

‘Mister Vaffanculo’ (wat zoveel betekent als ‘fuck off’) houdt er niet van om gefotografeerd te worden. Bovendien wil hij op...