Je verhalenbundel Een goed verhaal noemen is niet bepaald een lichtzinnige stap: dan dien je kwaliteit te leveren. Maar de doorgaans bescheiden opererende Mensje van Keulen (1946) bindt met die titel de kat niet op het spek. Over de gehele linie is haar vorige verhalenbundel, Het andere gezicht (2003), positief tot juichend ontvangen. En ja, ook de zes nog minimalistischer verhalen in Een goed verhaal tonen dat ze het kan: op de korte baan puike literatuur scheppen.

Interessant aan deze bundel is dat daarin de twee sporen die zij als verhalenverteller volgt, zo duidelijk zichtbaar zijn – soms ook binnen één en hetzelfde verhaal. Het eerste verhaal, ‘De eerste man’, over een oude vader die na decennia van afwezigheid weer terug in het leven van zijn volwassen dochter probeert te komen, eindigt met alledaagse horror. Die dochter gaat op de uitnodiging in, maar niet dan nadat ze haar vaders nieuwe liefde eventjes afdoende geïntimideerd en weggetreiterd heeft. Hij was de eerste...