Buitenlandse literatuur / Murakami’s mysterieuze verhalen

Eigenlijk zou de term ‘leesavontuur’ niet meer gebruikt moeten worden, omdat die zo aan misbruik onderhevig is. Te veel vertellers, brave gasten die hun roman via het van tevoren bedachte schema stapsgewijs in elkaar zetten, doen later, in de publiciteit, alsof hun bricolage louter ontstond door de schrijfader wijd open te stellen. Onversneden creativiteit, meneer, je weet als je begint niet waar je uitkomt – zulke praatjes.

Een beetje lezer ziet daar doorheen, hij signaleert de staketsels, het inlegwerk, de thematische bebotering – opgelegd pandoer. Niks kwaads over klussers, laat staan over vaklui. Maar het is wel een verademing om een schrijver te lezen die een écht leesavontuur biedt, zodanig extreem – want verstoken van vertrouwde aanknopingspunten – dat de lezer schoksgewijs beseft dat de literatuur altijd in verandering blijft. De verhalen zijn niet onuitputtelijk, maar de beeldentaal, de tonen en de betekenissen...