Op het moment dat u dit leest, zit ik in Turkije. Daar kan een boel, maar stemmen voor de EU lukt niet. Tien jaar geleden leek het mij helemaal geen gek idee om te proberen Turkije bij de EU te krijgen. Nu denk ik: je had net zo goed meteen Wit-Rusland kunnen uitnodigen, wat een ontzettend slecht plan was dat. Onder het bewind van Erdogan wordt de Turkse rechtsstaat, die toch al niet uitblonk door stabiliteit en consistentie, nog weer verder ontmanteld, en dat gaat niet stukje bij beetje, maar met de sloophamer.

Het is misschien niet de grootste misdaad tegen de menselijkheid, maar dat zo’n premier kan beslissen dat het met Twitter maar even afgelopen moet zijn als hem dat zo uitkomt…. Mij zou het niet direct raken want ik twitter niet, maar ik zou me er plaatsvervangend over opwinden, want het idee dat een machthebber zomaar kan ingrijpen in uitwisseling van informatie maakt dat je nog maar één ding wilt: twitteren in Turkije.

De Turkije-critici van toen krijgen dus...