Zomerverhaal

Via mijn Duitse uitgever, Piper Verlag, bereikte mij een verzoek om een interview. Voor welk blad wisten ze bij Piper niet, maar mochten ze de aanvrager mijn ­telefoonnummer toespelen? Liever alleen het e-mailadres, liet ik weten. Dus kreeg ik al snel een e-mailtje met de vraag of ik een interview wilde geven voor een of andere Westfalischer Anzeiger. Desgewenst kon de fotograaf ‘sofort mitkommen’, zodat alles in enkele uren afgehandeld zou kunnen worden.

Op een prachtige zomerdag reed een aftandse Fiat 500 mijn erf op. Het gerammel ervan alarmeerde mijn bok Jozef, luidkeels gaf hij lucht aan zijn verontwaardiging over zoveel gerucht. Kwaad rende hij rond aan zijn tuurtouw. Uit het overjarig vehikel stapten twee dames, een oudere vrouw van een jaar of vijftig, en haar jeugdiger evenbeeld dat ik de helft jonger schatte. ‘Moeder en dochter,’ dacht ik dadelijk, maar toen ze mij de hand drukten noemden ze verschillende namen. De oudere vrouw stelde zich voor als...