Als we in Nederland denken over de zorg voor zieken en ouderen, of over sterven, dan denken we liever niet aan harde euro’s. Patiënten zijn gewend verzorgd te worden zonder de rekening te betalen. Artsen hebben hun eed: ‘Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten’. Geld speelt geen rol.

Ook politici mijden economische argumenten als het om de zorg gaat. Denken over de kosten en de baten van een behandeling en daar consequenties aan verbinden, is taboe. Voor je het weet, hang je een prijskaartje aan een mensenleven. Iets dat niet past in een beschaafde samenleving.

Ik denk dat economische argumenten juist wel een rol moeten spelen als we op een beschaafde manier willen nadenken over collectief te betalen zorg. Het debat hierover is net weer begonnen. Ik noem vier ingrediënten:
1) de stijgende levensverwachting;
2) de lege schatkist;
3) de groei van zorgkosten;
4) het burgerinitiatief van Hedy d’Ancona en Eugène Sutorius om de hulp bij vrijwillige...