Film / De ‘Paradies’-trilogie van Ulrich Seidl

Een witte Oostenrijkse vrouw van in de vijftig, behoorlijk gezet, die in Afrika seks en liefde zoekt bij jonge zwarte mannen. Haar zwaar religieuze zus, ongeveer even oud, die Maria-beelden colporteert, zichzelf in ondergoed geselt voor het kruis en overhoop ligt met haar islamitische echtgenoot (die in een rolstoel zit). En haar te dikke tienerdochter die, terwijl moeder in Kenia zit, naar een militaristisch georganiseerd dieetkamp wordt gestuurd, waar ze verliefd wordt op een veertig jaar oudere dokter.

Als je begint te tellen welke heikele onderwerpen allemaal voorbijkomen in de drie speelfilms van de Paradies-trilogie – Liebe, Glaube en Hoffnung – wordt het een lange lijst. Neokolonialisme. Sekstoerisme. Het oudere naakt. Het dikkere naakt. Racisme. Religieus fundamentalisme. De confrontatie tussen christendom en islam. De omgang met gehandicapten. Huiselijk geweld. Obesitas. Seks tussen jongeren. Afwezige ouders....