Design
De nadruk ligt bij ontwerpen vaak op de serieuze kant van het vak. Kunnen we de wereld verbeteren met een nieuw ontwerp voor een fiets of een grasmaaier? Is de functie belangrijker dan het ritueel? Een paar relevante vragen waar ik hier geen antwoord op ga geven. Maar belangrijk voor elk creatief proces is ook een bepaald relativerend vermogen. Om juist naast de serieuze toon ook ruimte te creëren voor humor en gekheid. Soms ligt in de waanzin de meeste waarheid besloten. De kunst is deze eruit te filteren. En dat is vooral een kwestie van ‘trial &#038; error’.
Vandaar het belang van de Duitse tafel.
Want als je bij het horen van het woord ‘thema-tisch’ steeds een Hema-tafel voor je ziet met een grote T erop, dan moet je dat heel serieus gaan nemen.
En ook de ‘prak-tisch’, een kindertafel waar eten een groot kliedercircus mag zijn is een passend voorbeeld. Vervolgens stormt het in het hoofd: drama-tisch; tafels voor in de theaterfoyer, de fantas-tisch, de hec-tisch, de astma-tisch, de herme-tisch, de ronde kwadra-tisch en natuurlijk, voor de betere restaurants, de roman-tisch.
Of is dit nu juist de tafel waar je comfortabel je boek aan kunt lezen?
Daar laat ik iedereen vrij in. Het is mij er vooral om te doen dat je zinnige én onzinnige ideeën met elkaar moet kunnen bespreken. Dat doorbreekt de sleur en tunnelvisie. Daarnaast leidt het bij tijd en wijle tot verrassende nieuwe producten.

Gerelateerd