Opera

Toegegeven, Simon Boccanegra – what’s in a name – is opvallend donker van toon. De partituur telt niet alleen veel lage strijkers en laag hout, ook de vocale partijen vertonen een overdaad aan lage stemmen: twee bassen, twee baritons en een tenor tegen één sopraan.

Maar betekent dat dat je als regisseur het licht dan maar helemaal uit moet doen? Het blauwgetinte duister waarin regisseur Peter Mussbach deze opera hult, is niet bevorderlijk voor de begrijpelijkheid van dit vrijwel onnavolgbare libretto. Voor de tweede keer in zijn carrière had Verdi voor een drama van de Spaanse schrijver Antonio Garcia Gutiérrez gekozen. De eerste keer leidde dat tot de opera Il trovatore – muzikaal buitengewoon geslaagd, maar gebaseerd op een labyrintisch libretto.

Verdi voelde zich aangetrokken tot de historische figuur van Simon Boccanegra vanwege diens vredelievende opstelling als doge van Genua in een door twisten verscheurd Italië. Het streven naar eenheid – de...