Stel dat de Nederlandse huurregulering een historisch vliegtuig is dat – krom van de metaalmoeheid – gedoemd is tot een noodlanding. Dan is minister Piet Hein Donner de dappere techneut die – met een plakbandje hier en een extra leidinkje daar – poogt de vliegmachine in de lucht te houden. Een ondankbare taak, want ondanks het noeste knutselwerk ontmoet onze held enkel hoon.

Dat is ook onvermijdelijk. Omdat het in het regeerakkoord staat, moet hij enkele uitwassen van het systeem van huurregulering te lijf. Zoals het probleem dat woningcorporaties huizen op gewilde locaties niet voor een hogere prijs mogen verhuren. Of het scheefhuurdersvraagstuk, waarbij goed verdienende mensen te lang in door de woningcorporatie gesponsorde sociale huurwoningen blijven zitten.

– De Tweede Kamer, de grote steden en de Woonbond vinden dat het anders moet.

Donner kan bij zijn lapwerk creatief zijn: de minister heeft diverse knoppen waaraan hij kan draaien om de huurmarkt te beïnvloeden....