Zegt Hirsch Ballin ‘A’ dan zegt Donner ‘B’. Op Justitie loopt het allemaal prima en Piet Hein kijkt mokkend toe.

Kan iemand op zijn negenenvijftigste nog last krijgen van opspelende hormonen, opstandigheid tegen het gezag, rebelse neigingen en andere verschijnselen die meestal worden geassocieerd met de puberteit? Over zijn hormoonhuishouding kan ik weinig zeggen, maar Piet Hein Donner ontwikkelt zich steeds meer tot de dwarsligger binnen het kabinet. Al twee keer heeft hij een conflict met coalitiepartner PvdA geprovoceerd: eerst met het ontslagrecht dat van de minister van Sociale Zaken koste wat kost versoepeld moest worden en onlangs met zijn voorstel om op de Wajong (de arbeidsongeschiktheidsregeling voor jongeren) te bezuinigen. Het gaat ook vooral om de manier waarop hij opereert: bokkig, lastig. Die klacht leeft niet alleen bij sociaal-democratische politici als Mariëtte Hamer en Hans Spekman. Ook zijn eigen partijgenoten slaan het puberale gedrag van Donner...