De sociale wetenschap gaat nog eens te gronde aan haar jaloezie op de exacte natuurwetenschap. De methodologie van het laboratorium, zo geschikt om de wetmatigheden van de materie mee te onderzoeken, faalt hopeloos wanneer het menselijk gedrag onder de loep wordt genomen. Alsof je een drilpudding door een zeef heen drukt – een procedure die op z’n best niets verheldert over de aard van de pudding en op z’n slechtst tot verkeerde conclusies leidt.

Tot mijn genoegen las ik vorige week dat er eindelijk een eind is gemaakt aan twee sociaal-wetenschappelijke waarheden die zo vaak aangehaald en nagepraat zijn dat ze de status van gemeenplaats hadden bereikt. De ene ‘waarheid’ is dat tien procent van de kinderen in het geheim een andere biologische vader heeft dan de man die als zodanig optreedt (door overspelige moeders ondergeschoven kindjes dus). Dit weetje spreekt zo sterk tot de verbeelding dat mensen het graag voor zoete koek slikken. Zelfs de NCRV, toch geen hijgerige...