‘hoe kunt u de weg naar Parijs beoordelen, wanneer u slechts tot Zundert gevorderd bent?’ was destijds het smalende commentaar van professor Chorus op de evaluaties van de prekandidaatsvakken in de studie psychologie. Begin jaren zeventig zeilde de babyboomgeneratie de universiteit binnen en overal waaide de wind van de Parijse meirevolutie. Democratisering! Inspraak van alle geledingen! Weg met de eenrichtingshoorcolleges! Ook onderwijsevaluaties deden hun intrede. Meer nog dan de onbetrouwbaarheid van de evaluaties zal het de pretentie van de beoordelaars geweest zijn waar de eminente professor, grondlegger van de faculteit psychologie in Leiden, zich aan stoorde. Natuurlijk werd zijn hautaine uitspraak weggelachen als typisch voorbeeld van een archaïsche regentenmentaliteit en kon niets of niemand het tij van de democratisering keren – toch is het zinnetje me bijgebleven.

Hoe minder overzicht iemand heeft van het geheel, hoe minder hout zijn kritiek snijdt. Dit laat...