elitaire lezers, een groep waartoe ik mezelf ook reken, hebben moeite met bestsellers. Als ik van een boek overal grote stapels zie liggen, denk ik al snel dat het niks kan wezen. Te veel massa-appeal, te gelikt, te commercieel. Een beetje zoals vroeger de ware muziekliefhebber naar underground luisterde en z’n neus ophaalde voor de hitparade. Merkwaardig genoeg gaat dat mechanisme niet op wanneer ik toevallig aan het begin zit van een populariteitsgolf en enthousiast ben over een boek van een onbekende schrijver dat pas daarna een bestseller wordt. Dan vind ik het verkoopsucces alleen maar terecht, ook omdat het leuker is iets op eigen kracht ontdekt te hebben dan alleen maar braaf op te souperen wat zich aandient.

Zo heb ik de afgelopen jaren het fenomeen Knausgård met enig dedain aan me voorbij laten gaan. De stapels in de inloopboekwinkels waren te hoog, er verschenen voortdurend nieuwe delen met diezelfde markante kop erop en uit de achtergrondartikelen in de pers wist...