Beatrijs Ritsema schrijft over moderne mores.

De verwikkelingen rond Diederik Stapel blijven me intrigeren. Nu is hij weer uitgesloten van optreden op een festival over wetenschap en kunst. Stapel, de man die in z’n eentje de hele sociale psychologie in diskrediet heeft gebracht door jarenlang glashard te frauderen, is een fascinerend fenomeen, zowel vanwege zijn duizelingwekkende val als vanwege zijn gespartel om weer uit die kuil op te krabbelen. Drie jaar na zijn deconfiture geldt hij nog steeds als de belichaming van het zelfzuchtige kwaad, iemand die in zijn nietsontziende ambitie de wetenschap onmetelijke schade heeft berokkend.

Ik denk hier iets genuanceerder over. Ik ben zelf sociaal psycholoog en twijfelde al veel langer aan de zeggingskracht van deze specifieke tak van wetenschap. Wat mij als student hierin aansprak, was de aandacht voor omgevingsfactoren als verklaring voor gedrag. Van die visie ben ik nog steeds gecharmeerd, maar de huidige sociale psychologie...