Als ik moet kiezen tussen vorm of vent, doe mij de vorm dan maar. Het onderscheid is natuurlijk onzinnig, want er bestaat geen binnenkant zonder buitenkant, en vice versa. Maar het zijn flinke mensen die zich niet verschuilen achter hun karakter. Het is moeilijker om de bal te spelen dan de man.

Ik zou nu voor de laatste keer iets willen beweren over Pim Fortuyn en Theo van Gogh, twee figuren waar mijn generatie wel niet meer van af zal komen – en dus hoort bij ‘de laatste keer’ naar ik vrees de disclaimer ‘voorlopig’. Alle twee hebben ze geprobeerd een rol van betekenis te spelen met een bonte verzameling van emoties en meningen die door cynici wel hun ‘gedachtegoed’ is genoemd. Daarom schreven ze en praatten ze zich suf en maakten ze op ieder moment gebruik van ieder beschikbaar instrument. Pen, camera, blog, toeter. Dankzij hun pregnante persoonlijkheid drongen ze gemakkelijk door tot de medemens, maar als gevolg van diezelfde verwoestende kracht is er van wat ze...