De keuze van Kessels

‘You don’t know what you’ve got until it’s gone’, luidt een Engels gezegde. En er is weinig dat die uitdrukking zo onderstreept als je hamster die ineens dood in z’n kooitje ligt. Niet dat ik hem veel had gezien toen hij nog leefde, maar hij was er wel altijd. Elke nacht hoorde ik hem woelen en rennen in zijn tredmolentje. En als hij wakker was, kon ik rustig slapen. Maar ineens zag ik hem, zomaar overdag. Onbeschermd en kwetsbaar, liggend tussen hooi en houtkrullen. Vol ontzag hou ik hier het kleine lichaampje in mijn hand. Dit was een belangrijk moment en moest dus vastgelegd worden. ‘Hier is mijn hamster, ik ga hem begraven in de tuin.’ Ik heb deze foto jaren niet gezien. Nu pas ontdek ik de brullende beer op mijn T-shirt. Met zijn scherpe tanden hangt hij vlak boven de levenloze hamster. Alsof hij van alles met de dood van het diertje te maken heeft gehad.