Fotograaf Philip-Lorca diCorcia

Plotseling valt iemand op. Die vrolijk met haar vriendinnen kletsende vrouw. Ze zit kaarsrecht op haar stoel in een vaporetto die in het water van Venetië dobbert op een zonovergoten dag. Ze ziet er uiterst verzorgd uit: blond geverfd haar, een zonnebril met roze montuur en een elegante zwarte jurk met een geraffineerd breed en diep uitgesneden decolleté. Ik ben geen tietenman, maar zo opgediend is deze borstpartij onontkoombaar. De vrouw is er fier op en wierp haar trots nadrukkelijk in de strijd. Alles aan haar houdt de belofte in dat het leven vurrukkulluk kan zijn.

In ‘gang, gebaar en blik’ van mensen op straat, in ‘het kortstondige, het vluchtige, het toevallige’ ligt niet alleen de essentie van elk moment, maar ook die van een tijd besloten. Om te spreken met Charles Baudelaire, de flaneur der flaneurs. De impressionisten in de late negentiende eeuw knoopten de observatie van Baudelaire in hun oren. Zij lieten zich frapperen door...