Composities voor en door robots

Met open ogen ben ik erin getrapt. De achtergrond van de muziek kende ik maar half, toen ik de melodie uit het begin van het nummer voor het eerst hoorde. En in die melodie zat iets onmiskenbaar weemoedigs. Oké, ik kreeg er dan wel geen tranen van in mijn ogen, maar het deed me zeker wat. Genoeg om dat begin steeds opnieuw te willen blijven herhalen.

Ik wist wie verantwoordelijk was voor de muziek: Tom Jenkinson, een Engelsman van zekere faam die platen maakt onder de naam ­Squarepusher. Maar waar ik op dat moment nog geen benul van had, was dat de muziek werd gemaakt door een stel in Japan gefabriceerde robots. Een ‘band’ genaamd Z-Machines, met een drummer met tweeëntwintig armen en een gitarist met achtenzeventig vingers, die met groot gemak twee gitaren tegelijkertijd kan bespelen. Het slot van het nummer, waar de melodie verzuipt in een wirwar van noten, had het kunnen verraden. Of anders wellicht de titel: ‘Sad Robot Goes Funny’....