Geschiedenis / ‘Mijn opa was een Duitser’

‘Het laatste taboe,’ trompettert zijn uitgever, maar de auteur zelf houdt het op ‘een soort coming-out’. Het duurde jaren voor historicus Alex Dekker (1971) zijn beste vrienden durfde te vertellen over het spoortje Duits bloed dat door zijn aderen vloeit. Nu lijkt de tijd rijp om het familiegeheim te openbaren: vader Dekker (1945-2000) kwam ter wereld als zoon van een Duitse militair en een Alkmaarse keukenhulp. Hij deelde die herkomst met naar schatting tienduizend lotgenoten, die de identiteit van hun verwekker liever in het vage lieten. Het begrip voor dat soort vrijages was dan ook minimaal, getuige de optochten waarin ‘moffenhoeren’ met in menie geschilderde hakenkruizen op de kaalgeschoren schedels na Bijltjesdag door de stad werden gereden. Er werd gesproken over ‘seksuele collaboratie’. Psychiater H.C. Rümke diagnosticeerde de moeders van Duits-Nederlandse soldatenkinderen in 1948 als ‘vrouwen met een zwak moreel besef die niet...