Fotodocument Fall van Erwin Olaf

Even géén opdrachten, zelfs niet van The New York Times of Vanity Fair. Even geen reclamefotografie, ook niet voor Nokia of Diesel. Erwin Olaf zou er graag een tijdje tussenuit willen. ‘Maar ik kan me de luxe van een burnout niet permitteren,’ verzucht de fotograaf. ‘Ik heb een studio met zeven man personeel, de BV Erwin Olaf moet omzet blijven draaien.’ Hij is inmiddels gewend om zich op te splitsen: soms is hij directeur ener BV, dan weer de autonome kunstenaar Erwin Olaf. ‘En als ik na een dag fotograferen op de fiets stap en naar huis rijd, verander ik in die twintig minuten in de privépersoon Erwin Springveld.’

Erwin Olaf Springveld werd eind jaren zeventig opgeleid tot journalist – ’thuis hadden we alleen De Telegraaf, op de School voor de Journalistiek ontdekte ik dat er méér was.’ Hij tikte interviews in de stijl van VN-coryfee Bibeb – ‘iedereen zat in die tijd te Bibeppen’. Maar hij was te ongeduldig en te onrustig om zich toe te...