Beschouwing / ‘Infamous’ minieme variatie op dezelfde capote

Hij had de Marcel Proust van Amerika kunnen zijn, zei de dichter James Dickey in 1985 in zijn herdenkingsrede voor de een jaar eerder overleden Truman Capote. Hij had de toegang tot de artistieke en politieke high society die hem op handen droeg, en het oog en het oor voor de conversatie, de roddel, alle subtiliteiten van het spel van macht, seks en geld. Of dat ook zijn ware roeping was als auteur was een tweede, impliceerde Dickey. Andere collega’s waren minder mild. Gore Vidal, met wie Capote een zeven jaar lang slepende rechtszaak achter de rug had, zei dat Truman dacht dat Proust roddel verzamelde over de aristocratie en daar literatuur van maakte. Hij besefte niet dat, hoewel Proust over een echte wereld schreef, het helemaal niet een café-society was van het soort dat Capote probeerde te vereeuwigen. En Norman Mailer zei dat Ca­po­te eenvoudigweg ‘did not have the stuff left’ om iets van Proustiaanse...